Kis Düsü...

Evimizin önünde görkemli bir kestane agaci vardi. Kestanelerin olgunlasip düsmesini büyük bir umutla beklerdik. Kisin sert gectigi senelerdi onlar, kar kar gibi yagardi üzerimize....

Annem topladigimiz kestaneleri pisirir,esit paylastirir, bizde affiyetle yerdik. Ben payima düsen kestaneleri bitmesin diye hep yavas yerdim.Bazen bir kismini ertesi güne saklardim .

Simdi büyüdüm, benim kestane sevdam da benimle büyüdü.Evet yine kis geldi, ben ilk kestanemi pisirdim. Bu sefer annem, babam, kardeslerim yoktu yanimda. Ben de artik bir anne olmustum. Kuzularini etrafina toplayip bölüstüren ben oldum....

Sevgiler