15 Ocak 2009 Perşembe

Kibritci Kiz


Kar yagmaya basladiginda aklima hep ayaginda ayakkabi olmayan, alleri üsümüs kibritci kizin masali gelir. Yaktigi her kibritte hayaller kuran, o minicik alevle yüregini isitmaya calisan kibritci kiz.Kücücük bir cocuken kibritci kizin masali yüregimi hep acitmistir.Biri gelsin o kücücük kizi soguktan kurtarip evine götürsün, yemek versin diye düsünüp durmusumdur.Ama masal hic öyle bitmemistir.
Oglumun kitaplari arasinda yine o kimsesiz kizin masal kitabi vardi.Hemde bizim kitaplarimizdan daha büyük ve rengarenk.Yüregimde yine o hüznü tasiyarak okudum masali.Yine kimse gelip benim kücük kibritci kizimi soguktan kurtarmadi.Cocuklugumdaki gibi yüregimin bir tarafi acidi.
O gün karar verdim.Kibritci kizi soguktan ben kurtaracaktim.Oglumun masalinda kibritci kiz sogukta hayal kurarken uyuya kalmayacakti. Biz oglumla onu eve getiricektik.

Simdi bizim masalimizda, oglumla kibritci kiz sicacik evlerinde rüyalara daliyor.
Benimse yüregim bu kücücük mutlulukla dolup tasiyor....

filiz

1 Yorum:

Blogger Zeynep dedi ki...

Filiz'ciğim kibritçi kız hikayesini ben de çok severdim.Çocukluğumuzdan kalan güzel hikayelerden biri.Öyle güzel anlatmışsın ki olsa da okusam ya da seyretsem.
Yiğit ve Duru'mun da çocukluğuna ait olsun bu güzel masal.
Hayalleriniz hep gerçek olsun.
Sevgilerimle

17 Ocak 2009 09:56  

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları [Atom]

<< Ana Sayfa