Köşe Başı

Hep hüzünlü şiirler geçiyor içimden, içimi acıtacak şarkılar dinliyorum. Dinlediğim her şarkı annemi hatırlatıyor. Kendimi hem çok şanslı hemde çok şanssız hissediyorum.Yazmak istediğim fakat yazamadığım okadar çok şey var ki. Toplasam kalemim dile gelse neler çıkacak ortaya biliyorum.
Resimde yapamıyorum. Hüznümü dökeceğim bir şey çizemiyorum..Ah o kahvede olmasa bogazımda kalacak acılar. Kahvemle kana karışıyor ...
Şimdi dışarı çıksam yağmurda ıslansam, sonra bir köşebaşına sığınsam, beklesem, Karanlık bastırmadan yine evime dönsem.....

Sanırım yağmura en çok Atilla İlhan yakışıyor...

ay ışığına batmış 
karabiber ağaçları 
gümüş tozu 
gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar 
yaseminler unutulmuş 
tedirgin gülümser 
çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var 
çünkü ayrılık da sevdâya dahil 
çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili 
hiç bir anı tek başına yaşayamazlar 
her an ötekisiyle birlikte 
herşey onunla ilgili 

telaşlı karanlıkta yumuşak yarasalar 
gittikçe genişleyen 
yakılmış ot kokusu 
yıldızlar inanılmayacak bir irilikte 
yansımalar tutmuş bütün sâhili 
çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var 
öyle vahşi bir tad ki dayanılır gibi değil 
çünkü ayrılık da sevdâya dahil 
çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili..