Kendimi en iyi yazarak ifade etmişimdir. Bu yazıyı benim arkadaşlığa olan inancımı kuvvetlendiren
Ayşin'e, Ebru'ya, Eser' e ithaf ediyorum.

Hiç bilmediğim bir coğrafyanın geleneksel yapısıyla büyüdüm ben.

Arkadaşa hiç ihtiyaç duymadım. Kardeşlerim vardı benim. Kahvemi hep onlarla içtim. 

Sıcak sımsıcak iklimlerin güneşini taşısamda içimde, gönlümü açamazdım kimselere.

İnsan hayatta bir sürü zorluk yaşıyor. Benimde payıma düşen acılarım vardı. 

Hiç Can'ımı acıtmadan dokundunuz onlara, çocukluğuma, anılarıma, şarkılarıma, şiirlerime, yüreğime....

İyi ki dokundunuz....

Filiz 

06.06.2016