Yalnizlik.....

Yalnizlik üzerine ne cok sarki yapilmis, ne cok siir yazilmistir.

Geniş, siyah gölgesi hayatımı kaplayan,
Tepemde kanat germiş bir kartaldır yalnızlık.

Kalp çarpıntılarıyla günleri hesaplayan

Bir benim, benim olan bir masaldır yalnızlık.

Gördüm yapraklarımın bir bir döküldüğünü,

Baharda yaşamanın bilmedim nedir tadı.

Gemi yüzü görmeyen bir limanın hüznünü

Kimsesiz gönlüm kadar hiç kimse duymadı.

Bir ayna parçasından başka beni kim anlar,

Bir mum gibi erirken bu bitmeyen düğünde?

Bir kardeş tesellisi verir bana aynalar;
Aynalar da olmasa işim ne yer yüzünde?

Evet bir benim , benim olan bir masaldir yalnizlik diyerek yalnizligina sahip cikmistir Cahit Sitki Taranci.

Cemal Süreyya ise "Biliyorsun ben hangi sehirdeysem, yalnizligin baskenti orasidir" derken yalnizliktan kacilmayacagini anlatmistir.

Üsüyünce sirtina aldigin bir hirka, hüzünlüyken calan telefondaki annenin sesi, sicak bir demli cay, gecmiste kalan tatli bir anidir yalnizlik....

Özdemir Asaf ise "Yalnizlik insanin kendine mektup yazmasi ve dönüp dönüp onu okumasidir"

derken yüreginin her defasinda yine yalnizliga sigindigini itiraf etmistir.

Belki de sairler yalnizliklarini siirleriyle paylastiklarinin farkinda degildirler....

filiz