Zeynep Teyzem

Yuruyerek gelıyor evınden, evı yakın. Bellı ozlemıs torunlarını.Soguk hava oyle bır ıslıyor kı canına, yuzunu gozunu ıyıce sarmıs Zeynep Teyzem.Her gun gelısını beklerım camda.O gecer yuregımden gemıler gecer, bır yerlere goturur bırakır benı.
Onu gorunce annemı daha bır ozlerım. Sankı sarılsam annemın kokusunu tekrar bulucakmıs gıbı gelır.Korkarım gozlerıne bakmaktan. Tutamam kendımı bırakırım derın kuyulara...Gozlerı acıtır saklı bahcelerımı.
Ben gızlı gızlı ozlerım annemı yanında, farketmesınden korkrarım.Kıyamam sana Zeynep Teyzem, uzemem senı, acıların sana yeter.
Guzel gozlerınde gordugum ınsanlık ve sevgı bana yetıyor. Sen cocuklarına kol kanat ger Zeynep Teyzem, huzun hıc ugramasın kapına,mutlu yuvan hep huzurla dolsun.
Ben uzaktan bakarım sana hatırlattıgın duygularla avunur dururum...........