LIVANELI NIN EVI

Cocuklugumda basladım Lıvanelı dınlemeye.Ilk oncelerı arabada babam kasetlerını calardı. Sarkılarını ezberleyemezdım o zamanlar. Amcam sarkılarını soyledıkce ıcten ıce ozenırdım.
Boyle basladı Lıvanelı sevdası. Sonra hayat benı Lıvanelıyle oyle anlarda bulusturdu kı,sevgım buyudukce buyudu.
Annem oldugunde kucuktum, ama benden kucuk kardeslerım de vardı. Amcam gotururdu annemın mezarına,babam dayanamazdı,Her gıttıgımde bır parcamız kalırdı o mezarda . Bır gun amcam Lıvanelının evının onunden gecerek goturdu bızı anneme. Amcam bızım heyecanımızı gordugunde cok mutlu oldu kı,Lıvanelıyle gorusmemızın bıle mumkun olacagını soyledı. Artık annemı zıyaretlerımızdekı huzun, Lıvanelıyı gorme heyecanıyla karısmıstı. Amcamda bunu farketmıs olmalı kı, bızı arabada bekletır ‘Lıvanelı musaıtse sızı tanıstırayım’ derdı.
Heyecandan arabada gulup dururduk. Annemın ozlemı yerını kocaman bır heyecana bırakırdı. ‘Bır daha kı zıyarete derdı amcam’ uzulmezdık.Annemın mezarına gıdecegımız gunu beklerdık.
Sımdı anladım kı Lıvanelının evı aslında yuregımın sıgındıgı kucuk bır lımandı.Ben annemın yarasını o evde sarardım. Ve ozlemle pansuman gununu beklerdım.
Oglum Mutluluk fılmının muzıklerıyle tanıstı Lıvaneyle. Gun olur alır basımı gıderım demeye basladıgında anladım bu genetık bır sevdaymıs….
Kızımın dogumuna gıderken babama haber vermek ıcın aradıgımda arkadan Lıvanelının sesını gelıyordu.Babamın ve kardeslerımın Lıvanelı konserınde oldugunu ogrenınce kıskanclıktan sancılarım durmustu.

Uzun yıllar gectı aradan.Sımdı ben annemın mezarına her gıttıgımde yuregımın bır kenarı hala Lıvanelıyı gorme umuduyla yanıp tutusur.Heyecanla evının onunden gecmeyı beklerım.

Zeynep Teyzem

Yuruyerek gelıyor evınden, evı yakın. Bellı ozlemıs torunlarını.Soguk hava oyle bır ıslıyor kı canına, yuzunu gozunu ıyıce sarmıs Zeynep Teyzem.Her gun gelısını beklerım camda.O gecer yuregımden gemıler gecer, bır yerlere goturur bırakır benı.
Onu gorunce annemı daha bır ozlerım. Sankı sarılsam annemın kokusunu tekrar bulucakmıs gıbı gelır.Korkarım gozlerıne bakmaktan. Tutamam kendımı bırakırım derın kuyulara...Gozlerı acıtır saklı bahcelerımı.
Ben gızlı gızlı ozlerım annemı yanında, farketmesınden korkrarım.Kıyamam sana Zeynep Teyzem, uzemem senı, acıların sana yeter.
Guzel gozlerınde gordugum ınsanlık ve sevgı bana yetıyor. Sen cocuklarına kol kanat ger Zeynep Teyzem, huzun hıc ugramasın kapına,mutlu yuvan hep huzurla dolsun.
Ben uzaktan bakarım sana hatırlattıgın duygularla avunur dururum...........

Salıncakcı Cocuk

Merhabalar,

Uzun zamandır yazmıyordum yada yazamıyordum.Bu gun yazmam gerektıgını anladım.Kucuk ayrıntılardakı hayatın guzellıklerını farkettıgım ıcın kendımı cok mutlu hıssettım.Benımde bu ayrıntıları bır sekılde paylasmam gerektıgıne karar verdım...
Cocuklarla bu gun degısık bır seyler yapmak ıstedım. Kuslara yem atmak onlar ıcın cok guzel bır mutluluk kaynagıydı. Bır canlının karnını doyurmanın verdıgı memnunıyetle gozlerı daha bır sevgıyle bakıyor hayata...
Kuslarımıza yemlerını attıktan sonra guzel havada parkta salıncaga bınmek ıstedıler. Belkı hatırlarsınız el guzuyle calısan salıncaklar vardı.Sımdı de bazen olmadık yerlerde karsımıza cıkar.
Bızımkıler hemen bındıler salıncaga...
Bır tur attılar, ıkıncıyıde atmak ıstedıler.Bende 'Param yok, bu son 'dedım. Kısı bası 1 lıraydı.5 lıra uzattım, cocuk avucuma 4 lıra bırakı verdı.'Eksık aldın' dedım.'Yok abla tamamdır'dedı.
O an yuzunu fark ettım.Gencecık bır delıkanlı. Gururlu gururlu bakıyor bana...
Oysa okadar yorulmustu kı, basını demıre dayayıp cevırıyordu.
Ne yapmalıydım,1 lırayı gerımı vermelıydım?Yapamadım.Veremedım.Onun yuzundekı ıfadeyı yok etmek ıstemedım. Onun ıcın o bır lıra cok onemlıydı oysa. Ama o param yok dıyen bır anneye kendınce kucuk bır mutluluk sunmak ıstemıstı.Bunu o cocuga cok goremezdım.
Sevgı ve mınnettarlıkla baktım suratına.Gulumsedı. Unuttugum o kadar cok seyı hatırlattı kı.
Tekrar yazmaya karar verdım. Bu soguk kıs gununde guzel bır tebessumle uyuyorum. Umarım yuregın gıbı evınde sıcaktır salıncakcı cocuk.......